اگر از طرفداران فیلم‌ها، بازی‌های ویدیویی یا هر شکل دیگری از سرگرمی‌های بصری هستید، به احتمال زیاد جلوه‌های بصری شگفت‌انگیزی (VFX) را دیده‌اید. VFX هر گونه جلوهٔ ویژه‌ای است که با استفاده از کامپیوتر به فیلم اضافه می‌شود. جلوه‌های بصری معمولاً فیلم‌های لایو اکشن و تصاویر دستکاری شده یا بهبود یافته را برای ایجاد محیط‌ها و شخصیت‌های واقعی ترکیب می‌کند. هدف اصلی VFX این است که یک چیز جعلی را بگیرد و آن را واقعی یا حداقل باورپذیر جلوه دهد.
در این مقاله، به بررسی دنیای جذاب جلوه‌های بصری می‌پردازیم.
جلوه‌های بصری یا VFX چیست؟ خلق دنیاهای غیرممکن
VFX مخفف جلوه‌های بصری است که می‌توان آن را به Visual FX کوتاه کرد. استفاده از جلوه‌های بصری در فیلم‌ها و تلویزیون در چند دهه گذشته، به طور تصاعدی افزایش یافته است. آنچه قبلاً برای فیلم‌های علمی‌تخیلی دیدنی و فیلم‌های اکشن با بودجهٔ کلان در نظر گرفته شده بود، اکنون می‌توانید در فضای مجازی خود پیدا کنید. سه نوع اصلی VFX وجود دارد. اما قبل از اینکه چند نمونه به شما نشان دهیم، اجازه دهید جلوه‌های بصری را تعریف کنیم.
فهرست مطالب
تعریف VFX
جلوه‌های بصری (VFX) اصطلاحی است که برای توصیف تصاویر ایجاد شده، دستکاری شده یا بهبود یافته، برای هر فیلم یا سایر رسانه‌های متحرک که در طول فیلمبرداری لایو اکشن اتفاق نمی‌افتند، استفاده می‌شود. VFX اغلب شامل ادغام بین فیلم واقعی و این تصاویر دستکاری شده برای ایجاد محیط‌های واقعی است. این محیط‌های ایجاد شده یا برای عکاسی‌های بسیار خطرناک هستند، یا دنیاهایی که وجود ندارند. بنابراین از تصاویر کامپیوتری (CGI) و نرم‌افزار خاص VFX برای تحقق آن استفاده می‌کنند. تهیه‌کنندگان VFX با کارگردانان و فیلم‌برداران ارتباط برقرار می‌کنند تا مشخص کنند کدام صحنه‌ها باید با صفحه‌های سبز فیلمبرداری شوند.
جلوه‌های بصری با جلوه‌های ویژه متفاوت هستند، چون جلوه‌های بصری به رایانه نیاز دارند و پس از عکس‌برداری به آن اضافه می‌شوند. جلوه‌های ویژه یا SFX در صحنهٔ فیلمبرداری انجام می‌شوند و شامل چیزهایی مانند انفجارهای هدفمند و کنترل‌شده، زخم‌های تقلبی با گلوله و غیره هستند.
نمونه‌ای از VFX می‌تواند اژدهایی باشد که در بازی تاج و تخت در آسمان پرواز می‌کند، یا یک سفینهٔ فضایی که در فضا در جنگ ستارگان پرواز می‌کند.
انواع جلوه‌های بصری
همانطور که در بالا ذکر شد، جنبه‌های زیادی برای فرآیند VFX وجود دارد، اما همهٔ آن‌ها را می‌توان به سه نوع اصلی سازماندهی کرد: CGI، ترکیب و ضبط حرکت.
CGI
CGI مخفف تصاویر تولید شده توسط کامپیوتر است. این فرایند بیانگر ایجاد مدل‌های سه‌بعدی و انیمیشن‌ها با استفاده از نرم‌افزار است. از CGI می‌توان برای ایجاد هر چیزی ازجمله شخصیت‌ها، موجودات، وسایل نقلیه، ساختمان‌ها، مناظر و موارد دیگر استفاده کرد. CGI همچنین می‌تواند برای بهبود یا تغییر فیلم‌های موجود، مانند اضافه کردن خون، آتش، دود، باران و غیره استفاده شود.
CGI زمانی استفاده می‌شود که ایجاد چیزی با استفاده از جلوه‌های عملی یا بازیگران واقعی، بسیار پرهزینه، غیرعملی یا غیرممکن باشد. به عنوان مثال، از CGI برای خلق گولوم در سه‌گانه ارباب حلقه‌ها استفاده شد، زیرا هیچ بازیگری نمی‌توانست ظاهر و حرکات او را به تصویر بکشد. CGI همچنین برای ایجاد دایناسورها در پارک ژوراسیک استفاده شد، زیرا هیچ دایناسور واقعی وجود ندارد (تا جایی که ما می‌دانیم).
برخی از محبوب‌ترین نرم‌افزارها برای خلق CGI عبارتند از Maya، Cinema 4D، ۳Ds Max، Houdini، Blender و ZBrush.
Composite
کامپوزیت یا ترکیب‌بندی، فرآیند ترکیب عناصر مختلف از منابع مختلف در یک تصویر یا ویدیو است. از ترکیب‌بندی می‌توان برای ترکیب CGI با فیلم‌های لایو اکشن یا ترکیب چندین عکس از زوایای مختلف یا مکان‌های مختلف در یک صحنه استفاده کرد. کامپوزیت همچنین می‌تواند برای حذف عناصر ناخواسته از یک شات مانند سیم‌ها، دکل‌ها، اعضای خدمه و غیره استفاده شود.
کامپوزیت اغلب با استفاده از صفحه نمایش سبز یا صفحه نمایش آبی انجام می‌شود. اینها پس‌زمینه‌های تک رنگ هستند که به راحتی می‌توان با استفاده از نرم‌افزار، آن را با تصویر یا ویدیوی دیگری جایگزین کرد. مثلا،
از ترکیب برای خلق صحنه‌های نبرد حماسی در The Avengers: Endgame استفاده شد، جایی که صدها شخصیت از سیارات مختلف در یک مکان گرد هم آمده بودند.
برخی از محبوب‌ترین نرم‌افزارها برای کامپوزیت عبارتند از After Effects، Nuke، Fusion، Mocha و Syntheyes.
Motion Capture
موشن کپچر فرآیند ضبط حرکات یک بازیگر یا شیء واقعی، و انتقال آن‌ها به یک مدل یا شخصیت دیجیتال است. ضبط حرکت می‌تواند برای ایجاد انیمیشن‌های واقعی برای شخصیت‌های CGI یا موجوداتی که حرکات انسان یا حیوان را تقلید می‌کنند استفاده شود. موشن کپچر می‌تواند برای ردیابی حالات صورت و حرکات لب، برای همگام‌سازی دیالوگ استفاده شود.
ضبط حرکت اغلب با استفاده از لباس‌ها یا نشانگرهای خاصی که به بازیگر یا شیء متصل می‌شوند و توسط دوربین‌ها یا سنسورها ثبت می‌شوند، انجام می‌شود. سپس داده‌ها پردازش شده و با استفاده از نرم‌افزار روی مدل یا کاراکتر دیجیتال اعمال می‌شود.
برخی از محبوب‌ترین نرم‌افزارها برای ضبط حرکت عبارتند از Maya , MotionBuilder , iClone و Faceware .
نمونه‌هایی از VFX
VFX در فیلم‌های بی‌شماری برای خلق صحنه‌های خیره‌کننده و به یاد ماندنی استفاده شده‌است. در اینجا برخی از نمادین‌ترین نمونه‌های VFX در تاریخ سینما آورده شده است:
– ماتریکس (۱۹۹۹): اثر زمان گلوله، که در آن دوربین در حین پرواز گلوله‌ها در اطراف صحنهٔ یخ زده حرکت می‌کند، با استفاده از یک دکل دایره‌ای از دوربین‌ها و نرم‌افزار ترکیبی ایجاد شد.
– آواتار (۲۰۰۹): کل دنیای پاندورا و ساکنان آن با استفاده از CGI و تصویربرداری حرکتی ساخته شد، با بازیگرانی که لباس‌های مخصوص و دوربین‌های نصب شده روی سر را پوشیده بودند تا حرکات و حالات آن‌ها را ثبت کنند.
– Inception (2010): صحنه‌های خم کنندهٔ ذهن که در آن ساختمان‌ها تا می‌شوند و می‌پیچند، یا جایی که گرانش جابجا می‌شود و شخصیت‌ها شناور می‌شوند، با استفاده از ترکیب جلوه‌های عملی، CGI و کامپوزیت ایجاد شدند.
– Gravity (2013): تصویر واقعی از فضا و گرانش صفر با استفاده از CGI، کامپوزیت و دکل ویژه‌ای ایجاد شد که به بازیگران اجازه می‌داد آزادانه در مقابل یک صفحه سبز حرکت کنند.
– شیر شاه (۲۰۱۹): حیوانات و محیط‌های فتورئالیستی با استفاده از CGI و تولید مجازی ایجاد شدند. درواقع سازندگان فیلم از هدست‌ها و کنترلرهای VR برای کاوش و دستکاری صحنه‌های دیجیتال استفاده کردند.
جمع‌بندی
VFX ابزار قدرتمندی است که می‌تواند داستان‌سرایی را بهبود بخشد و تجربیات همه جانبه‌ای را برای مخاطبان ایجاد کند. جلوه‌های بصری می‌تواند چالش‌برانگیز و پیچیده باشد و به خلاقیت، مهارت و همکاری زیادی نیاز دارد. هنرمندان VFX از انواع مختلفی از تکنیک‌ها و نرم‌افزارها برای ایجاد تصاویر خیره‌کننده استفاده می‌کنند که به طور یکپارچه با فیلم‌های لایو اکشن ترکیب می‌شود. VFX در بسیاری از فیلم‌ها برای خلق صحنه‌های فراموش نشدنی که نسل‌های بیننده را شگفت‌زده و الهام‌بخش ساخته است، استفاده شده است.
